Mijn opa en ik zitten op dezelfde golflengte. We leven zo'n 6000 kilometer van elkaar vandaan, maar vinden elkaar altijd in onze gesprekken. En we leven allesbehalve in dezelfde tijdzone, maar vinden elkaar soms ook in onze gebreken. Ooit stuurde ik hem dit per mail. Zijn reactie: "Vind ik erg goed, dat zal ik als steun bij alle makkes gebruiken." Inmiddels heeft hij het al vaak voor het eerst gelezen. Misschien stuur ik het hem binnenkort nog eens.
Als je steeds wat ouder wordt
En de rest gaat achteruit
Of als je nog wat jonger bent
En je op je eigen grenzen stuit
Moet een piek nog komen
Heb je deze al gehad
Ongeacht de leeftijd
Mist er voor beide wel eens wat
Want ongeacht de leeftijd
Raken we beide gefrustreerd
Omdat jij niet meer alles kan
Wat ik nog steeds niet heb geleerd
De angst dat het minder wordt
Brengt in gevoel niet veel verschil
Van de angst dat het wellicht nooit komt
Je niet kan doen wat je het liefste wilt
Een wijze les daarom
Eentje die geldt voor ons beide
Ondanks dat we koppig zijn
Vallen gebreken niet te vermijden
Dus of we nu eens vallen
Of nog niet zijn opgestaan
We kunnen er maar beter
Zo veel mogelijk voor gaan
